The last one from Ghana!

Lieve familie en vrienden van me,

ik heb hier zeven van de mooiste weken van mijn leven mee mogen maken.
Vanavond/vannacht is een hele vreemde avond voor mij; aan de ene kant ongelofelijk mooi, aan de andere kant ongelofelijk naar..
Een aantal van de kids en onze vrienden hebben het verdriet dat ons vertrek hen doet al getoond.. Het is moeilijk om een kind dat tegen je zegt "Aunty Kielie, don't go" uit te leggen dat je morgen toch echt naar huis gaat.

Een prachtig stukje getypt gekregen van Yayra, en vervolgens vraagt ze me "Aunty Kielie, can i put my head on you?" en gaat op mij liggen slapen.
Het is voor mij zo ongelofelijk bijzonder en waardevol hoe alle elf kids zo aan mij gehecth zijn en het doet me zeer dat mijn vertrek hen zeer doet.

Wat zal ik het missen om Aunty Kielie te zijn voor deze kinderen! Gelukkig bestaan er middelen als post, e-mail en telefoon, en opzoeken zal ik ze zeker nog eens.

Toch vind ik het fijn om over vijf en half uur in de taxi naar het vliegveld te stappen en over nog geen vierentwintig uur weer in Nederland te staan.

Dat ik nog geen eigen gezin heb wil niet zeggen dat ik geen kinderen heb. Deze kinderen hebben mijn hart gestolen en ik zal nooit vergeten hoe mooi, liefdevol en bijzonder mijn tijd hier is geweest.

Tot gauw lieve familie en vrienden van me!